Reeds in de jaren 50 van de vorige eeuw, waren er al 2 reuzen in Almelo, met de namen Jan en Marie. Ze gaven kleur aan de jaarlijkse barderie. Ze raakten echter in onbruik.

In 2012 werd een straattheater-festival georganiseerd tussen 12 plaatsen in Overijssel. Daarbij werd uit iedere plaats een markant persoon uitgebeeld als reus. In Almelo werd gekozen voor Herman Finkers en in Wierden voor Dika, een bekende revue-artieste. De oude reuzen Jan en Marie waren opgeslagen maar voor dit doel aangepast en verbouwd; oa. met de afbeelding van Herman; inclusief een stoplicht. Dit laatste naar aanleiding van een uitspraak van Finkers: 'Een stoplicht sprint op rood, een ander weer op groen, in Almelo is altijd wat te doen'.

Wat is er gebeurd met Herman? Herman is opgeslagen in het museum 'Van katoen en nu'. De reus is te groot om permanent ten toon gesteld te worden. Bij gelegenheid of specifieke tentoonstelling kan hij mogelijk ingezet worden. Dat geldt ook voor Dika.

Met de overige 10 reuzen is het overigens niet goed afgelopen. Het waren eenmalige bouwsels en niet robust genoeg om te overleven.

Naast de bekende, eerder gedocumenteerde, zes Berge reuzen, zijn er nog 2 reuzen, maar zij komen slechts een maal per jaar op straat en gaan niet op reis.

Bij het beëindigen van de 2e Wereldoorlog werd de stad Bergen op Zoom gespaard en niet door de terugtrekkende vijand verwoest. Als dank daarvoor werd een afspraak gemaakt om jaarlijks een dankstoet te organiseren ter verering van Maria. Daarom trekt deze stoet al 80 jaar nog steeds een processie door de stad en daarin komen ook de beide reuzen Goliath en Christoffel voor. Die reuzen zijn overigens niet van het begin, maar ongeveer 25 jaar geleden aan de processie toegevoegd. Deze Maria Ommegang wordt jaarlijks gehouden op de laatste zondag van juni.

Beide reuzen worden niet gedragen, maar zijn gebouwd op een onderstel met wielen.

Er is een afbeelding van Hanneken van Dordt op een tekening uit 1545. Bij de Groote Brug (nu Boombrug) stond een beeld van Hanneken en waakte er in de middeleeuwen over de stad. Vanuit haar positie had zij zicht op het scheepvaartverkeer van en naar de stad. Het was een flink beeld, met een stadsvaandel. In 1574 komt haar naam nog een keer voor in geschiedverhalen en in 1617 zou het beeld zijn gesloopt om ruimte te maken voor stadsuitbreiding. Moeten we nu wel of niet twijfelen aan haar bestaan?

Voor het 800-jarig bestaan van de stad was het plan opgevat om een nieuwe variant van het beeld te plaatsen op ongeveer dezelfde plaats, maar dit is in 2021 niet doorgegaan omdat men bang was dat de nieuwe variant, een stoorzender zou zijn voor het radargebruik in de haven en omgeving.

Er wordt naarstig gezocht naar een nieuwe lokatie om het beeld, dat geheel door sponsoring is gefinancierd, alsnog een plaats in de stad te geven.

Reus Hildewaris werd in 2009 in het bevolkingsregister van de gemeente ingeschreven, maar helaas was het sprookje 10 jaar later afgelopen. Het genootschap achter de reus bestaat nog steeds, maar binnen de gemeente Hilvarenbeek was weinig draagkracht. Het ontbrak aan jeugdig elan om deze traditie voort te zetten.

De start van de reus was mooi, want er waren enkele innovaties aangebracht die uniek waren. Het kijkgat, waar de dragers normaal door heen kijken om de weg te kunnen volgen, was verdwenen en vervangen door een camera en monitor van binnen. Er was ook een microfoon aanwezig om toeschouwers toe te kunnen spreken. Ook was er beweging in de romp en het hoofd van Hildewaris mogelijk. Ten slotte was er een poppenspel onder de rokken verborgen. Voor of na een stoet, of tijdens het wachten kon daarmee het verhaal van Hildewaris op straat uitgevoerd worden.

Momenteel is er overleg met het Cultureel Centrum Elcerlyc om de reus weer ten toon te stellen, zodat hij zichtbaar blijft voor Hilvarenbeek.

Uit sagen en overleveringen van verhalen zullen er zeker ook reuzen in Friesland zijn geweest. Een heeft het tot de status van echte reus gebracht en dat was Greate Pier of Grutte Pier, zoals in het Fries dialect.

Hij was omstreeks 1500 boer te Kimswerd, maar verloor zijn gezin en huis door plundering en brandstichting door huurlingen van de graven van Holland, die Friesland wilde veroveren. Hij richtte een leger op van arme boeren en verarmde edelen om te strijden tegen dit geweld maar was ook leider van een kapersvloot op de Zuiderzee. Hij overleed in 1520.

Ook als reus ging het niet helemaal goed. De enthousiaste vereniging werd na het maken van de reus al gelijk geconfronteerd met diefstal en dus moesten zij opnieuw beginnen. De vereniging heeft zo'n 10 jaar bestaan. Er was niet tijdig aan verjonging van het ledenbestand gewerkt.

Inmiddels bestaat het gilde niet meer, maar is de reus overgedragen aan de Vereniging van Dorpsbelangen voor Kimswerd.

Hoewel het begin van de Maastrichtse politiereuzen (ook wel 'Govies' genoemd) niet meer helemaal te herleiden is, lopen deze reuzen al heel lang mee als opening van de Carnavalsoptocht van Maastricht op zondag. Op een van bijgaande foto's zijn de reuzen afgebeeld op de Wilhelminabrug, waar de lantaarnpalen gedateerd worden omstreeks de jaren 30. Ook in de lokale reuzenoptochten die regelmatig worden gehouden, zijn de reuzen present. De reuzen zijn ongeveer 5 meter hoog en voorzien van een stalen frame. Daardoor zijn de reuzen erg zwaar en zijn er 5 a 6 mensen nodig om de kar te trekken.

Met het wisselen van het echte politietenue, worden ook de reuzen opnieuw aangekleed. We tonen twee foto's van deze reuzen; een in moderne kleding, maar ook een oude foto, waarop duidelijk te zien is, dat de reuzen vroeger van een andere bouw waren en eenvoudig door 2 mensen gedragen konden worden.

De reuzen worden beheerd door carnavalsvereniging de Tempeleers

Het ligt voor de hand dat in een stad als Tiel, midden in de Betuwe, de aandacht voor het fruit diverse vormen kent. Zo nemen sinds 1961 twee fruitreuzen deel aan het jaarlijkse Fruitcorso. Deze ereburgers van de stad Tiel heten Maaike en Kriekske en dateren al van 1939. De namen zijn afgeleid van de meikers (Maaike) en de donkere kriek (Kriekske).

De verschijningsvorm is sinds het ontstaan wel licht gewijzigd, maar nog steeds herkenbaar als bij hun eerste verschijning, net voor de oorlog. Toen werden de reuzen geintroduceert bij een jubileum van het VVV.

Het Fruitcorso van Tiel is een jaarlijks terugkerend evenement in de derde weekend van september.

Het beheer van deze reuzen is in handen van de JCI de Betuwe, (junior Chamber International/Junior Kamer) en de foto kregen we ter beschikking van Jan Bouwhuis.

Soms levert een zoektocht naar reuzen niet helemaal op wat je wilt. Hoe gaat het met deze stadsreuzen uit Utrecht? We hebben een foto dus we weten dat ze bestaan hebben. In 1992 waren beide reuzen te gast in Matadepera (bij Barcelona). En in 1993 hadden ze een eigen stoet door Utrecht met wel 60 reuzen uit binnen- en buitenland.

Maarten staat voor de stadspatroon van Utrecht: St. Martinus. Hij staat bekend om het delen van zijn legermantel aan een bedelaar die het koud had. Er zijn in Utrecht heel wat symbolen die naar de stadpatroon verwijzen. Katrijn is een ander verhaal. Een nogal rebelse tante: Trijn van Leemput. Kasteel Vredenburg werd gebouwd door Karel V, maar aan het begin van de 80-jarige oorlog ingenomen door de Spanjaarden. Het lukte om de Spanjaarden te verdrijven en de bewoners van Utrecht wilde het kasteel slopen. De Staten van Utrecht, waren hierop tegen, maar verzetsheld Trijn van Leemput gaf persoonlijk het signaal aan de burgers om het kasteel dan maar zelf af te breken.

Waar zijn Trijn en Maarten? Een zoektocht naar hen leverde na 1993 geen teken van leven meer op. Het is dus onduidelijk wie in Utrecht er nog iets weet van deze reuzen.

We speuren gewoon verder. Wordt (waarschijnlijk) vervolgd.

Van de huidige, bekende en actieve reuzen zijn die uit Venlo wel het oudst. Ze bestaan sinds 1754. De traditie van de reuzen dateert echter al uit de 16e eeuw. Deze reuzen worden gedragen.

Ze maken onderdeel uit van het Akkermans gilde, een schutterij die bestaat sinds 1594. De reuzen zijn niet alleen aanwezig bij de schuttersactiviteiten, maar samen met de Gilde Kapel nemen zij ook deel aan reuzenstoeten in binnen- en buitenland.

De grafisch ontwerper Karel Schrooyen uit Wouw (tussen Bergen op Zoom en Roosendaal) bouwde op persoonlijk initiatief deze fantasie figuur. De reus wordt voorbewogen op een rijdend onderstel. Zijn ervaring putte hij uit zijn jarenlange betrokkenheid bij het ontwerpen en realiseren van wagens en poppen voor lokale carnavalsoptochten.

Peer pap is onderwerp van een streekroman. Hierin wordt het leven van boeren en hun knechten beschreven die het geluk hebben om op een vruchtbaar stukje van Brabant te wonen en te werken. Daardoor is de kwaliteit van hun melk zo goed dat er prima pap van gemaakt kan worden. Hiervan is het volgende vers afgeleid:

De boeren in Wouw koken hun pap zo dik, dat de lepel z’n nek erin brikt.

Hieraan refereren ook de enorme melkbussen langs de A58 in West-Brabant.

De reus is nog jong en was voor het eerst op straat in 2018 in Bergen op Zoom, tijdens de Brabantse Stoet, georganiseerd door de Brabantse Hoeders.